Ułatwianie zabawy Ithkuilem
Ostatnie dni poświęciłem ulepszaniu dawno stworzonego narzędzia, mającego na celu ułatwienie ludziom bawienia się Ithkuilem. Ale po kolei.
Ithkuil
Ithkuil to sztuczny język, którego autorem jest John Quijada. Sztuczne języki kojarzą się zwykle z zabawami dzieci (sam tworzyłem swoje języki w wieku ok. 10-12 lat), jednak w tym przypadku trudno być dalej od prawdy. Jakkolwiek trzeba przyznać, że trudno znaleźć dla Ithkuila jakieś praktyczne zastosowanie, jest to w moim odczuciu język niezwykle interesujący.
W Ithkuilu nacisk kładziony jest na przekazanie jak największej ilości informacji w jak najkrótszej wypowiedzi. W efekcie język ten posiada 45 spółgłosek i 13 samogłosek i niemalże każda głoska w słowie niesie osobny fragment informacji. Jak to zostało osiągnięte?
Ithkuil posiada dwie główne klasy słów - ang. formatives i adjuncts. Formatives to słowa pełniące rolę rzeczowników lub czasowników, adjuncts natomiast pełnią rolę dodatkowych określeń oraz zaimków osobowych. Skupmy się na formatives. Każde z nich składa się z rdzenia, niosącego główne znaczenie (np. "dźwięk wydawany ustami"), który następnie jest "odmieniany" przez ponad 20 różnych kategorii gramatycznych za pomocą doklejanych przyrostków i przedrostków. Np. rdzeń "dźwięk wydawany ustami" (-l-) możemy odmienić, dopisując z przodu "e-" -> "el-", otrzymując "wypowiedź". Aby otrzymać najmniejsze możliwe słowo, musimy dokleić jeszcze co najmniej jedną samogłoskę i spółgłoskę -> "elal". "a" określa przypadek "oblique", będący przypadkiem neutralnym, nie niosącym żadnej szczególnej informacji. Końcówka "-l" z kolei określa, że mamy na myśli pojedynczy obiekt, funkcjonujący osobno, rozpatrujemy go w całości i chodzi nam o sam obiekt, a nie np. jego wyobrażenie. W ten sposób "elal" oznacza właśnie "wypowiedź".